Een dankbare dochter stuurde ons dit bericht: “Negen september ging het ineens heel slecht met de moeder van mijn moeder, mijn oma. Mijn moeder is geheel bedlegerig en had mijn oma al sinds de begrafenis van mijn opa, in februari dit jaar, niet live gezien. Mijn ouders gaan begin volgend jaar verhuizen. Dit zou tegen over het verpleeghuis van oma zijn. Wat keken ze er beide naar uit zodat oma met de rolstoel eindelijk weer eens naar m’n moeder zou kunnen gaan. Helaas.. zover komt het niet, want oma ging ineens achteruit. Een verpleegkundige van Icare wilde nog één keer naar oma toe, mijn moeder had hiervoor gezorgd. Toen de verpleegkundige eenmaal was geweest om afscheid te nemen vond ze dat mijn moeder hier toch ook recht op had. Haar buurvrouw is vrijwilliger bij de Veluwse Wens Ambulance en de lijntjes waren ineens kort en vooral snel! Op zaterdagmorgen tien september kon m’n moeder toch nog afscheid nemen van haar eigen moeder, wat een emotioneel maar waardevol afscheid was dit! Ze konden zelfs nog wat woorden wisselen. In de avond is oma rustig overleden in een respectabele leeftijd van zesennegentig jaar!
We kregen direct het aanbod dat mijn moeder zeker ook naar de begrafenis kon dankzij dezelfde vrijwilligers! We zijn jullie echt enorm dankbaar dat dit mogelijk is gemaakt!”