Dit mooi bedankje ontvingen we van een wensvrager.
“Lieve vrijwilligers, Mag ik jullie voorstellen aan Thomas? We zijn nu 1 week een gelukkig gezinnetje. Het is bijzonder hoe snel zo’n mannetje je hele wereld wordt. Ik weet nog goed, afgelopen januari, ik was net geopereerd en moest 6 weken lang op bed liggen, voordat ik aan mijn revalidatie mocht beginnen. Daar lag ik, thuis op bed te wachten. Ik hoor mijn vrouw de trap af lopen, sneller dan normaal, “zou het”? Ze loopt echt sneller. Ik weet het zeker, “Ja het zou”! Als ze de deur van de kamer opentrekt komen mij tranen en een lach tegenmoet, samen met 3 positieve zwangerschapstesten.”
Snel geregeld
“Na een aantal mislukte terugplaatsingen, voelde het voor ons onwerkelijk, maar het was toch echt waar, het was gelukt. De eerste echo werd ingepland. Al snel werd duidelijk dat ik niet bij deze echo aanwezig zou kunnen zijn, omdat ik nog niet voldoende gerevalideerd zou zijn om lang genoeg rechtop te mogen zitten om van de Maartenskliniek naar het Radboud te mogen reizen. In de Ambulance van mijn bed thuis richting de Maartenskliniek vertelde ik trots dat ik pappa ging worden, maar dat ik helaas niet bij de eerste echo aanwezig kon zijn. In no-time werd er contact gezocht met jullie door het ambulancepersoneel en het personeel van de Maartenskliniek. De volgende ochtend kreeg ik al het bericht dat jullie dit gingen regelen! In tranen heb ik mijn vrouw dit mooie nieuws verteld. Ik weet nog steeds niet hoe jullie dit zo snel hebben kunnen regelen, maar ben jullie daar wel heel dankbaar voor.”
“Op de dag van de echo was ik nerveus. Ik had een zware operatie gehad en mocht pas een kwartier per dag zitten. Jullie kwamen mij ’s ochtends halen. Ik was er volledig van uitgegaan dat ik het vervoer op mijn buik zou moeten doen, omdat de operatie wonden echt niet belast mochten worden. Dankzij jullie speciale DFC-matras, kreeg ik direct toestemming van de kliniek om op mijn rug vervoerd te worden. Dit maakte de rit en het verblijf in het Radboud UMC een stuk aangenamer. De rit ging soepel, in het Radboud aangekomen, ontmoette ik mijn vrouw. Ook zij was gespannen. Na een tijdje wachten in de wachtkamer werden we geroepen voor de echo. Het was heel bijzonder om toch de eerste echo van mijn eerste kind samen met mijn vrouw mee te maken. Beide kregen we tranen van geluk in onze ogen toen we het hartje zagen kloppen. Wij zullen dit moment nooit vergeten. Zeker omdat door corona maatregelen ik daarna tot mei geen echo meer bij heb mogen wonen. Nogmaals hartelijk dank!”
