“Henk is een spoorman in hart en nieren. Zijn leven lang heeft hij in het ‘seinwezen’ gewerkt bij NS en later Prorail. Het Spoorwegmuseum is daarom een bijzondere plek voor hem, waar hij in de loop der jaren zijn vier kinderen en bijna alle 17 kleinkinderen heeft rondgeleid en daarbij nooit naliet om bescheiden op te merken dat hij er ooit voor had gezorgd dat het seinhuis uit Hoogezand naar het museum was overgebracht.

Een grote wens van Henk is daarom dat hij ook met zijn jongste kleinzoon, die vorig jaar is geboren, nog een keer naar het Spoorwegmuseum gaat. De kans daarop wordt echter klein, wanneer Henk met ernstige lymfeklierkanker in het ziekenhuis wordt opgenomen. De kans lijkt helemaal verkeken als de ziekte zo ernstig wordt, dat herstel onmogelijk is en duidelijk wordt dat Henk niet lang meer zal leven. Een lieve verpleegkundige van het St Jansdal ziekenhuis in Harderwijk, waar Henk verzorgd wordt, hoort van Henks wens en stelt voor om die alsnog uit te laten komen met behulp van de Veluwse Wens Ambulance. Wonderlijk snel kan dat geregeld worden en op zaterdag 12 augustus gaat Henk, met ziekenhuisbed en al, samen met zijn vrouw Anneke, begeleid door twee geweldige vrijwilligers, in de ambulance naar Utrecht. Waar hij wordt opgewacht door al zijn kinderen, bijna alle kleinkinderen en achterkleinkinderen, en natuurlijk zijn jongste kleinzoon!

Het wordt een bijzonder museumbezoek. De familie lacht met elkaar en huilt met elkaar. Henk kan nauwelijks nog praten, maar weet wel duidelijk te maken dat hij in ieder geval naar ‘zijn’ seinhuis en naar de beveiliging wil. Hij geniet zichtbaar. Als het hem teveel wordt, zorgen de vrijwilligers van de wensambulance dat hij weer rustig teruggebracht wordt naar het ziekenhuis. Een dag later, op zondag 13 augustus, overlijdt Henk.

Als familie bewaren we veel goede herinneringen aan Henk. Uiteraard aan zijn hele leven, maar zeker ook aan deze laatste bijzondere dag samen. Waarvoor we de Wensambulance en de vrijwilligers zeer dankbaar zijn!”