Wensdag zaterdag 27 maart 2021, ingezonden door familie:
“Ik had mijn broer Johan, die al een poosje ongeneeslijk ziek is, al een paar keer gevraagd of er nog een wens was die hij graag vervuld wilde zien. Daar moest hij even over nadenken zei hij dan meestal en ik zei dan ‘niet te lang nadenken’. Echter kwam er niks concreets in hem op en bovendien ging hij ziekenhuis in en uit. Twee weken geleden ging zijn fysieke toestand dusdanig snel achteruit dat hij opgenomen moest worden in een hospice. Via via kwam iemand van ‘zijn cluppie’ korfbalvereniging Unitas dit te weten en die reageerde met de vraag; ‘zou Johan het niet leuk vinden om nog een keer naar Unitas te komen?’. Dezelfde middag legde ik Johan deze vraag voor en hij begon meteen te stralen. Jazeker wilde hij dat maar had ook meteen heel veel vragen over hoe dit dan geregeld moest worden. Ik legde hem uit dat hij zich daar geen zorgen over hoefde te maken en dat in principe heel veel mogelijk zou zijn.”
Snel geregeld
“De dag daarna belde ik met de Veluwse Wens Ambulance om zijn wens te bespreken en 3 dagen later ging zijn wens in vervulling. In de ochtend werd hij door de vrijwilligers van de Wens Ambulance opgehaald en naar ‘zijn cluppie’ gebracht. Hier stond een erehaag klaar met alle spelers van het 1e en 2e elftal en nog wat mensen waarmee mijn broer altijd veel contact had bij Unitas. De wensambulance reed het veld op door de erehaag heen en Johan genoot met volle teugen. Bij het nieuwe clubhuis werd hij uit de ambulance gehaald waarna hij een staande ovatie kreeg van alle aanwezigen die zich over de tribune hadden verspreid. Helaas lukte het niet om hem met de brancard naar boven in de kantine van het clubhuis te krijgen maar Johan gaf aan dat hij het vooral heel leuk zou vinden om naar de oefenwedstrijd van het 1e en 2e elftal te kijken. En wel het liefst zo dichtbij mogelijk dus de brancard werd naar de rand van het veld gebracht. Alleen al het weer even buiten zijn was een feestje voor hem. Hij genoot met volle teugen van het zonnetje dat zich ook nog zomaar liet zien. Ook genoot hij met volle teugen van alle lieve mensen die even naar hem toeliepen om op veilige afstand een praatje te maken.”
Ereronde
“Op een gegeven moment gaf hij aan dat het genoeg was voor hem en werd er besloten nog een ereronde te maken over het veld als afsluiting. Van te voren was afgesproken dat we zouden lunchen in het hospice om Johan even tot rust te laten komen en te bezien of hij nog het middagprogramma wilde en kon doen. Na de lunch gaf hij aan dat het ‘genoeg’ was geweest voor die dag. Een middagprogramma zou te veel zijn en daar zou hij dan niet meer van kunnen genieten. Zijn belangrijkste wens was vervuld en hij heeft diverse keren benoemd hoe leuk hij dat vond. Er zijn mooie foto’s gemaakt die een mooie herinnering vormen. Heel veel dank aan de vrijwilligers van de Veluwse Wens Ambulance die het uitvoeren van zijn wens mogelijk hebben gemaakt. Wat een fantastisch ‘werk’ doen jullie. Werkelijk onbetaalbaar!”
